“Et si je versais une part de mon butin, histoire de me racheter une place au Paradis? Pour la réfection d’une mosquée, ou aux anciens combattants…” Ainsi s’interroge Ali Dozdzadeh, inquiet, tandis qu’il étrangle la vieille pour se saisir de son portefeuille.
“و اگه یه تیکه از غنیمتم رو ببخشم، میتونه یه جا تو بهشت برام بخره؟ برا مرمت یه مسجد، یا به ایثارگرها…” پس علی دزدزاده از خودش می پرسد، نگران، در حالی که گلوی پیرزن را فشار میدهد تا کیف پولش را از چنگش در بیا ورد.
Samira me parle de son pays natal. Parfois, d’un petit détail insignifiant je fabrique une histoire d’Ali Dozdzadeh. C’est comme ça que ça marche.
